MicroChip City & Graan Cirkels

HI! Allemaal

Nou daar ben ik dan!! Eindelijk Gearriveerd op de plaats van bestemming! en tja wat kan ik zeggen... het is in een woord GEWELDIG!!!

Maar laat ik bij het begin beginnen ;)
Het Uitzwaaien op de Airport. Nog net geen tranen met tuiten... maar toen realiseerde ik me nog niet echt dat ik iedereen voor 10 maanden verlaten heb! Dat realiseerde ik me pas toen ik in het vliegtuig vanuit Housten naar L.A zat.

De vlucht van A'dam naar Housten.
Nadat we door de douane waren (wat bij mij weer drie keer zo lang duurde omdat ik als gewoonlijk weer er uitgepikt werd om gefouilleerd te worden)
bleek dat we in het vliegtuig niet naast elkaar zaten. Ik werd in het midden gezet tussen een klein chinees meisje, dat een knoepert van een diamand om haar vinger had (waar schijnlijk was ze verloofd met een grote texaanse ranch owner)
en een grote vrouw, waarvan ik dacht dat ze Amerikaans was (kwam door de haar kleur, duidelijk geblondeerd...) maar na 5 seconde bleek dat ze Nederlands was. Gelukkig zat Folkert voor me. En daarbij had ik voor het eerst in mijn leven een eigen televisieschermpje!! (heb wel 3 keer made of Honer gezien ;))
De vlucht was uiteindelijk rustig (ook al had ik een krijsend kind achter me de hele vlucht en tjonge jonge wat was die verwend! oh en dacht ik eerst van he leuke jongen wandeld er door het gangpad was dat de vader...), maar ik als angst haast klampte me bij iedere beweging vast aan mijn stoel... Gelukkig was de geblondeerde friesin
(jep een geblondeerde friesin dat kom je volgens mij ook zelden tegen) erg aardig en stelde ze me gerust dat het allemaal heel normaal was etc. etc.
Uit haar verhalen bleek namelijk dat ze al de halve wereld was overgevlogen en ging voor een PAAR dagen op bezoek bij Amerikaanse vrienden...
Een echte bakpakker dus (ook al was ze al 48)
die het ook niet erg vond om hier een daar wat te blowen en een pilletje te gebruiken en vooral vond dat ik het een keer moest proberen (waarop wel een hele preek volgde dat ik er absoluut geen misbruik van mocht maken maar dat het echt geen kwaad kon om af toe voor de gezelligheid mee te doen... yeah right)

Na een vlucht van 9:45 landen we dan eindelijk op Housten. Verdoofd van het landen baanden we met een enorme snelheid onze route door de mensen
omdat het volgende vliegtuig over ander half uur weer zou vertrekken!!
Een maal aangekomen bij de passpoortcontrolle was de rij al zo lang dat we ons al begonnen af te vragen of we onze vlucht wel zouden halen!!
en jeetje wat een idiote toestant voor zo'n beschaafd land! we stonden eindeloos in de rij en er waren van de 20 loketten maar 7 open.
Daarbij kwam ook nog eens dat we te horen kregen wat ze 2 orkanen verwachtte!! toen brak het zweet me letterlijk uit!! hoe gingen we in godsnaam onze vlucht halen en met twee orkanen op komst (het begon er inderdaad al enigzinds dreigend uit te zien) hoe kwamen we dan veilig op plaats van bestemming!
Eindelijk 25 minuten voor vertrek waren we bij de passpoortcontrolle! en toen wist ik waarom het zo vreselijk lang allemaal duurde. We moesten allerlei vragen beantwoorden wat komen jullie hier doen, wat voor baan heeft u, hoeveel geld neemt u mee de U.S in etc. etc. Vervolgend moesten we ook nog onze vinger afdrukken weggeven. dus toen hadden we nog precies een kwartier om ons vliegtuig te halen!! Dat zag er dus slecht uit...
We sjeesden naar de baggageband pakten onze enrom zwaren koffers renden de roltrappen af en kwamen bij de baggage check.
We gilden naar de enorm mooie Afro-American dat we naar L.A moesten en we mochten door rennen met het verhaal dat we hem niet meer zouden halen!! we renden naar de balie, waar we vliegens vlucht vertelde dat we naar L.A. moesten waarop het meisje met de vlucht belden en bleek dat ze nog aan het boarden waren. We checkten onze koffers in (de baggage gaat twee keer door een controlle) ik gooide mijn teenslippers uit en zette het op een lopen! we sprongen vervolgens een treintje in, sjeesden er weer uit en we renden naar de gate (wat nog zo'n 500 m van ons verwijderd was) et zag er vast ook enorm grappig uit, drie lange mensen al zweetend en hijgend hun vliegtuig proberen te halen.
En ja hoor we waren net op tijd! pfieuw...
Man alsof ik weer voor de trein moest rennen!!
Eenmaal in het vliegtuig zat ik gelukkig naast Folkert, die maar niet kon bedaren van het zenuwslopende uurtje.

Toen we de lucht in gingen was het nog steeds licht en ik heb werkelijk nog nooit zo'n variatie aan landschap gezien! eerst vlogen we over texaanse ranches en bossen wat vervolgd werd door woestijn met hier en daar enkele begroeiingen.
en the Grand Canoeing!!
Maar ik heb ook echt hele rare dingen gezien zoals Graan Cirkels en dat is echt heel apart om te zien... ze bestaan dus echt...
Naar mate de tijd verstreek vlogen we in een zee van oranje e werd alles langzaam verlicht beneden ons (als er uberhaupt een teken van leven was...)
Toen we over de eerste stad heen vlogen wist ik niet wat ik zag! Een grote zee van gele een oranje lichtjes! Het lijkt net op een Micro Chip!
Maar toen we langzaam L.A. naderden veranderden het landschap langzaam in een grote levend organisme! Het is zo groot dat we het laatste uurtje over alleen maar stad vlogen.
Bij het landen dacht ik dan ook dat we midden op de huizen zouden storten omdat er nergens een Airport of landingsbaan te bekennen was...
Maar we leven nog ;)
Eenmaal op de Airport moesten we opzoek naar de Bagage. Was niet moeilijk alleen nadat we er driekwartier hadden gestaan en Folkert en Papa hun Bagage al hadden bleek dat mijn Bagage niet gearriveerd was!!! We sleepten ons voort naar een checkpoint want we waren inmiddels al zo moe! mn hoofd voelde net zo als na een zware nacht stappen (en dan heb ik nog niet eens een wijntje op ;)). Folkert en ik wachten buiten terwijl papa vanalles aan het regelen was... (Ik was onder tussen als de dood dat mijn bagage nu in Chicago zat ofzo...) Maar alles goed en wel de bagage zat op het volgende vliegtuig dus we konden gewoon naar het hotel en dan zou het daar af geleverd worden!
Maar we moesten eerst een auto huren. We eindigden met een paarse Cadillac! waar we nu constant opmerkingen over krijgen ;).
Vervolgens hebben we een heerlijk nachtje in Radisson SAS geslapen, waar mijn nintendo ds spelletjes gestolen zijn... geen mario meer voor mij dus.

Nou ik hoop dat het niet al te lang is ;)
en ik zal jullie snel weer een update geven!

Ciao!! liefs,
Sanne

P.S foto's zullen volgen